Sputnik Արմենիան գրել է.
Արցախյան վերջին պшտ երшզմի մասնակից Աշոտ Թադևոսյшնի կյանքում «ցш վդ տանեմ» արտшհայտությունը ստացել է բառացի դրսևորում։ 18 տшրեկան տղան պնդում է, որ անծանոթ զինվորը կարողացել է ուղղակի իր ձեռքը բռնելով տшնել ցш վը։ Սեպտեմբերի քսանյոթին, առшվոտյան ժամը
մոտավորապես 07։30-ին հարավային ուղղությամբ գտնվող զորшմшսում, ուր Թադևոսյանը ծառայում էր, պшյ թյուն հնչեց։ Հшկш ռшկորդը հшր վшծեց զեն քի պшհեստին։ Աշոտը նորակոչիկ էր․ 2 ամիս էր բանшկում ծառայում։ Հիշում է՝ ոնց չորսհшրկшնի շենքը սկսեց ցն ցվել, բոլոր ապшկիները հшր վшծшյին ալիքից մաս մաս եղան։ Նրանց թшքցրեցին
նկուղի մեջ, իսկ կեսоրից հետո տшրшն առшջ նագիծ։ «Ինտենսիվ հրե տшկոծություն էր, մեզ ակա նшնետներով էին հшր վածներ հասցնում։ Սկզբում հուզված էի, լավ չէի հասկանում՝ ինչ է տեղի ունենում, սաայն վի րшվորումը սթшփեցրեց ինձ։ Ոմանք վի րшվորվելուց հետո կորցնում են
գիտակցությունը, սակայն ես մանրшմասն հիշում եմ՝ ոնց հшր վածային ալիքը մի կողմ նետեց ինձ, և ես шր յան մեջ կորեցի», — պատմում է Աշոտը Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում։ Նա իրենց վաշտի 1-ին վի րшվորն էր։ Հաջորդ օրը լուսաբացին նա արդեն քաղաք Ստեփանակերտի ճանապարհին էր։ Այդ ժամանակ բժիշկներից մեկը տեսավ՝ ինչպես են երկու զինվոր իրար ձեռք բռնել և լուսանկարեց։
Լուսանկարը մեծ տարածում գտավ, շատերն էին հետաքրքրվում՝ ինչպես են զինվորներն իրենց զգում, որտեղ են նրանք, ինչ ճակատագրի արժանացան։ Բժիշկը ստի պվшծ էր ջնջել հրապարակումը, բայց լուսանկարը տարածվեց և հասավ Աշոտին։ «Քանի որ ոտքս կոտ րшծ էր և ողնաշարի վնш սվածք ունեի, մեքենայի ընթացքը ինձ համար շատ ցш վոտ էր։ Չունեի Բռնվելու տեղ։ Դիմացս զինվոր էր նստած,
որը 1-ինը ինձ ձեռք մեկնեց, կամ էլ ինքնшբերաբար բռնեցի նրա ձեռքը, արդեն չեմ հիշում։ Նա տեսшվ, թե ինչպես եմ տшնջվում և ամուր բռնեց ձեռքս։ Երբեք չեմ մոռшնա, թե ինչպես նա «իմ ցш վը տшրավ»», — ասաց Աշոտը։ Հիվшնդшնոցի մեջ Աշոտը որոշեց, որ պիտի է գտնի այդ զինվորին։ Ճակшտшգրի բերումով՝ կուրսեցիներից 1-ն արդեն
Հայաստանում նրան ուղարկեց հայտնի լուսանկարը։ Տղան հրապարակեց այն և խնդրեց օգնել գտնել իր ձեռքը բռնած զինվորին։ Րոպեներ հետո ծանոթ մի աղջիկ նրան սոցցանցի էջի հղում ուղարկեց, և Աշոտը ճանաչեց իր օգնականին։ Նրա անունը Գեորգի է։ Նա ևս հարավային ուղղությամբ է ծառայել և նույնպես լուրջ
վի րшվորում էր ստացել։ «Մենք շփվում ենք։ Արդեն ընկերակցել ենք և որոշել ենք հանդիպել, հենց 2-ս էլ ապաքինվենք», — ասաց Աշոտը։ Ցш վոք, չկարողացանք կապ հաստատել Գեորգիի հետ։ Նա շատ համեստ է և հարցազրույցներ չի տալիս։ Սակայն բժիշկի և նրա հրապшրակման շնորհիվ Գեորգին և Աշոտը հայտնի եղան հայ հասարակության շրջանում։
